ไม่ใช่ไม่เข้าใจ แต่ไม่รู้

วันนี้ทั้งไปเที่ยวมาและไปเที่ยวไป....หลงทางแล้วหลงทางอีก
เรามันคนในพื้นที่ แต่จะรู้ไปเสียทุกซอกทุกมุมก็เป็นไปไม่ได้
จะเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวาเนี่ย? ผู้ใหญ่ท่าผู้ดีหลายๆคนต้องมาพึงไอ้เด็กตัวเล็กตัวน้อยนี่หรือ?
แล้วจะรอดไหมเนี่ยเรา?? ร้านอาหารไก่ปิ้งอร่อยๆที่ตลาดใหม่นี้ไม่ได้มีร้านเดียว "ห้องแอร์สองห้อง ไก่ปิงอร่อยๆอยู่ตรงหัวมุม" ข้อมูลแค่นี้ฉันจะไปหาได้ที่ไหนเนี่ย? เข้าซอยนั้นออกซอยนี้จนพวกเค้าหิว...เลยแวะเข้าร้านอาหารติดแอร์ มีอาหารเหมือนร้านที่ฝันไว้ แต่ยังคงมีสีหน้าร้อนๆใจอยู่ ทำให้ฉันลำบากใจมากที่สุดเลย

การทำงานร่วมกับคนอื่นๆในฐานะผู้นำทางมันอึดอัดสักแค่ไหน ก็เพิ่งรู้้ว่าการที่จะสั่งการผู้ใหญ่มันก็ยาก จะทำเองไปเลยมันก็ยังไงๆอยู่ เรียนรู้วันนี้เลยว่า หากต้องทำงานนำเที่ยวผู้ใหญ่และเด็กเที่ยว ขอลาพักงานนี้ไปตลอดชีวิตดีกว่า

เที่ยวกับเพื่อน พาเพื่อนเที่ยวมันมีรสชาติที่คล้ายคลึงกัน เพราะวัยไม่ต่าง จะกินอะไรก็กินง่าย ไม่บ่น และไม่ยุ่งยาก
แต่กับเด็กและผู้ใหญ่ ฉันไม่ไหวเลยอ่ะ คนนี้ทานอันโน้นไม่ได้ คนนี้จะทานอันโน้น วุ่นวายตีกันเป็นห่วงโซ่หลายห่วงเลย
ทำให้ฉันคิดว่าเข้าร้านอาหารผิด อากาศร้อนๆเข้ามาอีกยิ่งทำให้ฉันคิดว่าฉันวางแผนการเดินทางเที่ยวผิดอีก ยิ่งคนแต่ละคนค่อนข้างรู้จักเลือกของนัก นี่ก็ไม่เอา โน้นก็ไม่เอา แพงเกิน(ปกติทั้งตลาดราคาก็อย่างนั้น) จะเอาของดีราคาถูก ยิ่งทำให้ฉันต้องช่วยต่อรองราคาจนน่าอายหมด(ผ้าอย่างนั้นอยู่มาสามปีแล้ว ก็ราคานั้นแหละ จะต่อยังไงราคาคงไม่ลงหรอก!) แต่พวกเขาก็ไม่ได้ซื้ออะไร จึงเป็นเครื่องหมายยืนยันให้ฉันรู้สึกว่าวันนี้ "ฉันบกพร่องหน้าที่ของตัวเองอย่างมาก" ไม่น่าเลยเจ้ากุ๊ก เจ้าน่าจะอยู่รับงานนี้!