เบียด-เผื่อแผ่--->เกิดพร้อมกัน

มีขบวนรถไฟสองขบวนในแต่ละชั่วโมง ขบวนหนึ่งเป็นขบวนไป และอีกขบวนหนึ่งเป็นขบวนมา ทั้งสองขบวนนี้มีฉันเป็นผู้โดยสารคนหนึ่งในหลายพันคน ที่นั่งมีให้พอนั่งได้สามคนและอีกครึ่งก้น ระหว่างที่นั่งมีที่ยืนให้อีกคนจำนวนสามคนเบียดกัน ช่องผ่านไปมามีคนนับไม่ถ้วนยืนกีดขวางเส้นทางการค้าขายของพ่อค้าขายของกินบนรถไฟ

เส้นทางค่อนข้างยาวไกล...จนฉันได้นั่งสลับกัยได้ยืนเหมือนคนอินเดียทั่วไป หมายความว่า ตอนแรกขึ้นไปไม่มีที่นั่ง แต่พอสักพักคนตรงหน้าเราปวดเมื่อย ก็ให้เรานั่งจองที่ให้แกต่อ พอแกให้เมื่อย เราก็หายอยากนั่ง...เลยสลับๆกันอย่างนี้จนถึงปลายทาง

หนังสือพิมพ์ก็เช่นกัน เจ้าของอ่านเสร็จ..อีกคนหนึ่งต่อ แล้วก็ต่อเรื่อยๆ จนหนังสือพิมพ์บางเล่มหล่นอยู่บนพื้นเป็นขยะไปโดยปริยาย

การเดินทางครั้งนี้ ไม่ใช่ครั้งแรกที่อยู่บนรถไฟในพื้นที่(local train)แต่เป็นครั้งแรกที่เดินทางคนเดียวไปอ.โกลยานิ(Kalyani District) ที่ที่พี่ชายม้งแซ่ย่างคนหนึ่ง และพี่น้องจากประเทศในโซนเอเชียกำลังศึกษาอยู่