วันเด็ก

วันเด็กของไทยเราตรงกับสัปดาห์ที่สองของวันเสาร์เดือนมกราคม เรานี้ก็ลืมไปนานแล้วสำหรับวันเด็ก จนวันหนึ่งพี่ชายคนหนึ่งแวะมาถามว่า เค้าควรไปไหนในวัน

เด็ก เราเองก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะไปไหน เลยบอกว่างั้นก็ไม่ต้องไปไหนเลย พอถูกกระตุ้นให้จำได้ว่าเป็นวันเด็ก เราจึงนึกอยากจะบันทึกบางอย่างไว้ในวันนี้
วันเด็กเมื่อสิบปีก่อน เป็นวันของเราจริงๆ แต่วันเด็กปีนี้ก็คงไม่ต่างจากสิบปีที่ผ่านมาคือ ไม่ใช่อีกวันหนึ่งเหมือนวันปีใหม่ที่ไม่ใช่วันของฉันอีกแล้ว เราผ่านมา

แล้วในช่วงอายุของความน่ารักและความโปร่งใสของแววตา เด็กไม่ว่าจะทำอะไร ความน่ารักก็ยังมีให้เราแอบอมยิ้มอยู่ แต่ผู้ใหญ่ละซิ ความไร้เดียงสา การไม่

โกหกได้สูญหายไปกับการเจริญติบโต นี่แหละเน้อทำให้ฉันคิดเสมอว่าว่า ธรรมชาติของคนเราจริงๆแล้วดี แต่ด้วยสิ่งแวดล้อมภายนอกนั่นเองทำให้ธรรมชาติที่

ดีของคนเราเปลี่ยนแปลงไปตามสังคมภายนอก....แต่ลองคิดดูนะ หากเด็กคนหนึ่งไม่ได้เติบโตในสังคมเลย เขาก็คงไม่สามารถที่จะพัฒนาตัวเองในด้านต่างๆ

อย่างแน่นอน สองความคิดไม่ตรงกันนี้ ทำให้ฉันสงสัยเหมือนกันว่า...ธรรมชาติจริงๆของมนุษย์เรานั้นดีหรือไม่

ยังจำได้เสมอว่า วันที่๑๔พฤศจิกายน ที่ผ่านนี้เองเป็นวันเด็กของเด็กอินเดีย คุณครูเราเอาลูกอมมาแจกให้พวกเราเด็กโตคนละเม็ด ฉันยังคงเก็บูกอมนี้

ไว้นะ เก็บไว้ว่าให้ระลึกว่า ในสายตาของผู้ใหญ่ เรายังคงเป็นเด็กคนหนึ่งที่ผู้ใหญ่เค้ายังฝากความหวังเล็กๆน้อยๆอยู่ ลูกอมนี้จะเป็นกำลังใจให้ฉันได้มุ่งต่อไปนะ

วันเด็กวันนี้อาจจะมีเป็นวันเกิดของหลานเราก็ได้ คุณหมอนัดวันที่สิบ น้องชายและน้องสาวที่รักของฉันพวกเขาก็คงไม่ใช่เด็กน้อยผู้น่ารักที่ฉันไม่อยากให้พวก

เค้าเติบโตแล้ว พวกเค้าก็คงคิดไม่ต่างจากฉันนะในวันเด็กนี้ พวกเค้าอย่างน้อยก็คงจะคิดถึงชีวิตวัยเด็กของพวกเราที่ไล่ตกปลา จับปลาจากห้วยไปห้วย เก็บ

โน้นเก็บนี่ที่ขวางทางกลับบ้าน เล่นโน้นเล่นนี่จนตกต้นไม้ รับบาดเจ็บ เป็นรอยแผลเป็นจนถึงทุกวันนี้ แผลเป็นเหล่านี้คงย้ำเตือนความทรงจำของพี่น้องอย่างเรา

ได้เป็นอย่างดี ชีวิตวัยเด็กของฉันไม่ได้ลุกคลีกับคนเพื่อนคนอื่นๆเลย ฉันแทบจะไม่มีเพื่อนบ้านเป็นเพื่อน เพราะญาติพี่น้องฉันหลายคน พวกเราก็เล่นกับพวก

เรากันเอง มีเด็กข้างบ้านที่ชอบมาแอบดูเราเล่นกัน และต่อมาเราก็ยอมรับเขาเป็นเพื่อน จนถึงวันนี้พวกเค้ากลับไปมีครอบรัวกันหมดแล้ว แต่ละคนมีลูกน้อย

กันคนสองคนพร้อมที่จะพาไปเที่ยวเล่นในวันเด็กวันนี้เมือ่สว่างแล้วมั้ง

ตอนแรกว่าไปว่าวันนี้ไม่ใช่วันของเรานะ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว วันนี้แหละคือวันของเรา และวันของเราจริงๆ เราว่าได้มี sense อะไรบางอย่างนะ

ไม่งั้นอยู่ๆวันนี้เราจะไปสัญญากับน้องๆเค้าทำไมล่ะว่าจะทำกับข้าวให้พวกเราเด็กๆที่อยู่ที่นี่ทานกันตอนเที่ยง เพิ่งจะมาอ้อก็ตอนที่รู้ว่าเป็นวันเด็กนี่เอง

วันเด็กนี้เป็นวันของทุกคน ขอให้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่มีความสุขกันในวันเด็กนี้นะ ผู้ใหญ่สุข เด็กอย่างเราถึงจะสุขตามด้วย

เมืองไทยจะสว่างแล้ว ตีสี่ตรึ่งแล้ว เราต้องไปพักก่อนนะ วันนี้ยังไม่ได้พักเลย...ขอบคุณวันและคืนที่แบ่งเวลาพักผ่อนให้คนเรา